Nie wyrażam zgody na kopiowanie moich zdjęć i kursów , chroni je prawo autorskie w/g prawa obowiązującego w Polsce.Taka informacja jest na tym blogu.
Zanim to zrobisz :
Spytaj o zgodę na ich udostępnienie.

Osoby z poza granic Polski : wstawiając kursy na stronach i portalach proszone są o szanowanie mojej pracy i dodanie linka do mojego bloga ,źródła zdjęć!!

wtorek, 10 kwietnia 2012

))

Witam Wszystkich po Świętach.
Jak Wam minęły?? Ja jestem przejedzona i rozleniwiona.
Dziś pobudka 6:30  i do pracy;))

Opowiem Wam o moich Świętach.
W niedzielę miałam gości .Odwiedziła nas moja babcia,która w tym roku kończy 92 lata.
Po obiadku przy kawce opowiedziała nam swoją historię od roku 1942 .Jak została wywieziona z Polski i co przeżyła w tamtych latach. Opowiedziała nam o strasznych przeżyciach ale i o tych dobrych chwilach.
Musimy spisać jej wspomnienia. 

Moje cudowne kobietki .

Babcia coś mi uzmysłowiła : musimy dbać o swoją rodzinę .Nie biegnijmy przez życie a cieszmy się każdą jego chwilą.Kochajmy bliskich i spędzajmy z nimi jak najwięcej czasu. Wyciągajmy pomocną dłoń do każdego kto jej w tym momencie potrzebuje. .........

To były cudowne Święta
pełne miłości i ciepła 
z rodziną ,którą bardzo kocham i nie pozwolę jej skrzywdzić

12 komentarzy:

  1. Masz wspaniałą babcię ,lubię słuchać takich historii,więc chętnie przeczytałabym takie wspomnienia:)Tak , rodzina to jest największy skarb:)

    OdpowiedzUsuń
  2. Zazdroszcze takich chwil i takiej wspaniałej osoby w rodzinie, ja niestety nie mam juz ani jednej babci bo obydwie umarły jak byłam mała
    :(

    OdpowiedzUsuń
  3. Piękny wiek!
    Dobrze, że doceniasz Aniu te bezcenne chwile:)
    Niestety, moje babcie już nie żyją...
    Pozdrawiam serdecznie i dziękuję pięknie za życzenia świąteczne:)
    Asia

    OdpowiedzUsuń
  4. Tacy ludzie jak Twoja Babcia, to skarb :)
    Dobrze, że są, dobrze, że czasem nas budzą z tego pędu za... nie wiadomo czym... Człowiek się zatrzyma... zastanowi, coś zmieni...
    jak dobrze...
    Ja już babci nie mam... ale życie tak mną pokierowało, że cenię te wartości, które są najważniejsze...
    Zapraszam czasem do mnie na rozważania o życiu codziennym ;)
    właśnie o tym co tak naprawdę jest ważne...
    Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
  5. wypytuj ile sił...rodzina i jej historia to jest największy skarb+trzeba o to dbac

    OdpowiedzUsuń
  6. Jakie piękne, mądre słowa ...
    zatrzymajmy się ... Kochajmy bliskich ...
    pomagajmy sobie ...
    Jesteście wspaniałe Kobietki :)
    pozdrawiam Was serdecznie

    OdpowiedzUsuń
  7. Zgadzam się ze wszystkim co napisała Iga.
    Jestem już babcią ale moje wnuczęta są małe.
    Miłego dnia

    OdpowiedzUsuń
  8. Piękny wiek..
    Bezcenne takie wspomnienia. Spisuj, nagrywaj, pamiętaj.. nikt tak nie opowie tych strasznych czasów, jak doświadczeni przez los najbliżsi.
    Sama mam Babuszkę moją w wieku 82 lata i chciałabym aby była z nami jak najdłużej. Uwielbiam jej opowieści :)

    OdpowiedzUsuń
  9. ha! a ja dopiero poznałam kolczyki! :)

    OdpowiedzUsuń
  10. piękny wiek korzystaj póki morzesz i spędzaj z nią jak najwięcej czasu moja babcia zmarła w wieku 99 lat do tej pory mam do siebie żal że nie dowiedziałam się od niej wielu żeczy pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  11. ...zazdroszczę ci Aniu... ja nie mam takiego szczęścia...moja jedna babcia umarła gdy byłam mała i mało ją pamiętam a z drugą nie mam takiego kontaktu jak bym chciała... to kobieta (czyt.moja babcia) ma do wszystkich pretensje a najbardziej do mnie, bo bronie mojego tata. To dziwna osoba. Wiem, że to jest nie do uwierzenia, ale ona potrafiła się nie odzywać do swojego syna przez 25 lat...nie nie pomyliłam się 25 lat... to bardzo przykre :( ...teraz kiedy jest już stara tylko syn jej pomaga a ona nadal go upokarza, obraża, a ja nie mogę na to patrzeć ...powiedzcie skąd się biorą tacy ludzie??? skąd w nich tyle nienawiści ( właściwie za nic za ofiarowane im dobro)...
    nie mam jeszcze dzieci, ale nigdy tego nie zrozumiem jak można przez ćwierć wieku mieszkać z kimś w jednym domu i się nie odzywać... kiedyś może napiszę o tym książkę...
    ...Wybacz za ten wpis ale jak zobaczyłam twoją babcie, zrobiło mi się przykro, że ja nie miałam takiego szczęścia i gratuluje tobie że masz babcię która cię wspiera i kocha ...spisz historię swojej babci i jak możesz umieść na blogu ...bardzo lubię do ciebie zaglądać... to co ty robisz (twoje prace) pozwala mi się oderwać od problemów...baaardzo serdecznie Cię pozdrawiam napisałam ten wpis żeby osoby które go przeczytają wiedziały, że jak maja wspaniałą babcie to jest wielkie szczęście jak trafienie 6 w lotto, a ci co są w sytuacji podobnej do mnie niech wiedzą, że nie tylko oni tak mają... miech moc będzie z wami i z tobą Aniu pa

    OdpowiedzUsuń

Witam Cię serdecznie i dziękuje za Twój komentarz:)))